ERFGOEDGILDE
Activiteiten 2017
ERFGOEDGILDE HERDENKT GROOTE OORLOG IN ACHELSE KLUIS
De Achelse Kluis is een Benedictijnenabdij vlak aan de Nederlandse grens, in de Limburgse gemeente Hamont-Achel. Het weekend van 9 en 10 september stond er in het teken van de Groote Oorlog met een prachtige tentoonstelling en een bescheiden maar kwalitatief behoorlijk stukje levende geschiedenis. Erfgoedgilde ontbrak niet op het appel en een kleine delegatie vervoegde het Belgische detachement. Na bij de Belgische strijdkrachten gepasseerd te zijn, kwamen de bezoekers aan een Duitse controlepost waar doorlaatbewijzen uitgeschreven werden om de grens over te steken. Langs een hek ging het dan door de vervaarlijke Doodendraad naar het kamp van de Nederlandse grenswacht.
Eerste wachtmeester Luytens voorzag zijn collega’s van mantel en cape zodat ook enkele buitjes konden getrotseerd worden. De bezoekers toonden met de gekende Limburgse gemoedelijkheid veel belangstelling voor onze uniformen en zelf konden we heel wat bijleren op de oogverblindende tentoonstelling van authentieke Belgische uniformen uit de Eerste Wereldoorlog. De locatie was niet toevallig gekozen want deze landelijke omgeving speelde een bijzondere rol in het begin van het conflict. Voor de gelegenheid was zelfs generaal Deschepper even terug onder de levenden.
De symbolische weerstand in het noorden van het land eindigde pas op 17 oktober 1914 toen de Limburgse militaire gouverneur, die zich met enkele compagnies in de abdij bij de grens had teruggetrokken, zich na een Duitse artilleriebeschieting liet interneren in Nederland. Bij dit detachement bevonden zich 80 gendarmen. De gepensioneerde generaal-majoor Deschepper had als taak gekregen inlichtingen in te winnen en de Duitse opmars te vertragen en beschikte daarvoor over ongeveer 300 territoriale gendarmen en burgerwachten. Regelmatig waren er schermutselingen met vijandelijke ruiterijverkenningen die zoals elders in het land plunderden en vernielingen aanrichtten. De bescheiden strijdmacht kreeg versterking van slecht opgeleide en uitgeruste vrijwilligers. Hinderlagen door kleine eenheden deden de Duitsers vermoeden dat burgers op hen schoten wat aanleiding gaf tot vergeldingsacties en een massale vlucht van de bevolking.
Vervolgens kwam de bezetting.
De meest in het oog springende bezettingsmaatregelen waren de verkeersbeperkingen, de censuur, de invoering van identiteitskaarten en paspoorten, het afsluiten van de Nederlandse grens met een elektrische draadversperring die ongeveer 800 dodelijke slachtoffers eiste (hoofdzakelijk burgers maar ook ontsnapte krijgsgevangenen, deserteurs en grensbewakers), de ontmanteling van de industrie en de economische plundering van het land, alsook de massale deportatie van arbeidskrachten. Allemaal vreselijke dingen waarvan we niet mogen vergeten dat niemand ze enkele jaren voordien voor mogelijk gehouden had.
(Tekst Dirk Vanhove - foto's : Erik Cornelissen en Erfgoedgilde)
Klik op de foto hieronder om enkele beelden te bekijken.
De Achelse Kluis is een Benedictijnenabdij vlak aan de Nederlandse grens, in de Limburgse gemeente Hamont-Achel. Het weekend van 9 en 10 september stond er in het teken van de Groote Oorlog met een prachtige tentoonstelling en een bescheiden maar kwalitatief behoorlijk stukje levende geschiedenis. Erfgoedgilde ontbrak niet op het appel en een kleine delegatie vervoegde het Belgische detachement. Na bij de Belgische strijdkrachten gepasseerd te zijn, kwamen de bezoekers aan een Duitse controlepost waar doorlaatbewijzen uitgeschreven werden om de grens over te steken. Langs een hek ging het dan door de vervaarlijke Doodendraad naar het kamp van de Nederlandse grenswacht.
Eerste wachtmeester Luytens voorzag zijn collega’s van mantel en cape zodat ook enkele buitjes konden getrotseerd worden. De bezoekers toonden met de gekende Limburgse gemoedelijkheid veel belangstelling voor onze uniformen en zelf konden we heel wat bijleren op de oogverblindende tentoonstelling van authentieke Belgische uniformen uit de Eerste Wereldoorlog. De locatie was niet toevallig gekozen want deze landelijke omgeving speelde een bijzondere rol in het begin van het conflict. Voor de gelegenheid was zelfs generaal Deschepper even terug onder de levenden.
De symbolische weerstand in het noorden van het land eindigde pas op 17 oktober 1914 toen de Limburgse militaire gouverneur, die zich met enkele compagnies in de abdij bij de grens had teruggetrokken, zich na een Duitse artilleriebeschieting liet interneren in Nederland. Bij dit detachement bevonden zich 80 gendarmen. De gepensioneerde generaal-majoor Deschepper had als taak gekregen inlichtingen in te winnen en de Duitse opmars te vertragen en beschikte daarvoor over ongeveer 300 territoriale gendarmen en burgerwachten. Regelmatig waren er schermutselingen met vijandelijke ruiterijverkenningen die zoals elders in het land plunderden en vernielingen aanrichtten. De bescheiden strijdmacht kreeg versterking van slecht opgeleide en uitgeruste vrijwilligers. Hinderlagen door kleine eenheden deden de Duitsers vermoeden dat burgers op hen schoten wat aanleiding gaf tot vergeldingsacties en een massale vlucht van de bevolking.
Vervolgens kwam de bezetting.
De meest in het oog springende bezettingsmaatregelen waren de verkeersbeperkingen, de censuur, de invoering van identiteitskaarten en paspoorten, het afsluiten van de Nederlandse grens met een elektrische draadversperring die ongeveer 800 dodelijke slachtoffers eiste (hoofdzakelijk burgers maar ook ontsnapte krijgsgevangenen, deserteurs en grensbewakers), de ontmanteling van de industrie en de economische plundering van het land, alsook de massale deportatie van arbeidskrachten. Allemaal vreselijke dingen waarvan we niet mogen vergeten dat niemand ze enkele jaren voordien voor mogelijk gehouden had.
(Tekst Dirk Vanhove - foto's : Erik Cornelissen en Erfgoedgilde)
Klik op de foto hieronder om enkele beelden te bekijken.
